Tut - Seizoen 1

Ik denk dat iedereen wel het masker van Tut kent.

Tut verteld het verhaal over de zeer jonge farao Toetanchamon (Tut). De driedelige serie met afleveringen van elk anderhalf uur verteld het zeer geromantiseerde en gedramatiseerde verhaal van een negenjarige jongen die farao wordt en die op negentien jarige leeftijd sterft. Over de geschiedenis van Tut weten we vrij weinig, de jonge farao werd vooral wereldberoemd toen zijn ‘kleine’ graftombe ongeschonden gevonden werd in 1922. Ik denk dat iedereen wel het masker van Tut kent.

We maken kennis met Tut (Avan Jogia, Twisted) als zijn vader Achnaton sterft en hij noodgedwongen op negenjarige leeftijd farao wordt en ook verplicht wordt te trouwen met zijn halfzuster Anchesenamon ‘Ankhe’ (Sibylla Deen, Tyrant). Tut groeit op met de Vizier Ay (Ben Kingsley) als adviseur maar die heeft zo zijn eigen agenda. Als Tut negentien is laat hij zich nog zeer weinig vertellen door zijn adviseurs en zo leert hij zijn volk en eigen macht kennen. Als de Mitanni op de stoep staan blijkt dat de farao niet gespeend is van strategie en slim oorlog voeren. Dit zeer tegen het zere been van Generaal Horemheb (Nonso Anozie, Zoo).


Er ontvouwt zich een klassiek verhaal die we eigenlijk allemaal wel eens gezien hebben. Tut stijgt niet boven de middelmaat uit, het verhaal verteld niets nieuws en probeert het ook niet eens. Kingsley lijkt op de automatische piloot te spelen en de jonge Jogia kan het verhaal niet dragen. Ook heb je het gevoel dat je iets mist. De grootsheid van Egypte ten tijde van de farao’s wordt niet duidelijk in beeld gebracht. Ook de muziek, met een enkele uitzondering, laat veel te wensen over. Het verhaal verzand te snel in een klassiek liefdesverhaal en de karakters blijven te plat om echt met ze mee te leven.

Het verhaal is verzonnen maar niet bijster origineel. Er is veel afgekeken bij de betere klassieke oudheid verhalen en ook de strijd die Tut levert is nergens origineel of spraakmakend. Als je de televisie uitdoet blijft er te weinig hangen van het verhaal en de acteurs om over naar huis te schrijven. De makers willen Tut als held vereren, maar Tut zelf gedraagt zich niet als held. Hij is te eendimensionaal om echt met hem mee te leven in zijn verdriet en zijn gevecht om aan de macht te blijven. Omdat we een klein beetje weten van de ‘echte’ Tut weet je al hoe sommige verhaallijnen gaat aflopen en dat is jammer.

Voor een zomer miniserie is Tut prima vermaak, maar verwacht geen hoogstandjes.

Voor een zomer miniserie is Tut prima vermaak, maar verwacht geen hoogstandjes. Het enige wat heel erg mooi is aan de serie is het decor en de aankleding, daar is zichtbaar enorm veel aandacht aan besteed. Mocht je niets meer te zien hebben kan ik Tut, met enige terughoudendheid, aanraden als een tussendoortje die met smaak en veel fantasie wordt opgediend. En vooral de fantasie want de Mitanni zijn nooit vijanden geweest van Egypte en ook de doodsoorzaak van Tut is tot op de dag van vandaag twijfelachtig.

7 punten voor een aardig fantasierijk kijkje in het leven van de farao Tut (Toetanchamon).