Veronika - Seizoen 1

Zijn Zweedse series langdradig en geldt dit voor Veronika?

Het veelbekeken A Nearly Normal Family (En helt vanlig familj) werd in de VPRO-gids omschreven als weliswaar spannend maar ook langdradig. De vraag is, wat kunnen we verwachten van een Zweedse of Scandinavische serie? Het antwoord: weinig actie, nauwelijks humor, maar goed uitgewerkte plots, beklemmende personages en altijd een drone-shot met een brug boven een snel stromende rivier en een naaldbomen bos.

Tegen deze achtergrond stelt Veronika bepaald niet teleur. Veronika (Alexandra Rapaport) is een politie-inspecteur die kampt met voortdurende hallucinaties die ze probeert te onderdrukken met pillen. Maar wat gebeurt er als de hallucinaties grotendeels overeenkomen met werkelijke gebeurtenissen? Het verhaal komt inderdaad traag op gang, maar ik zou dat niet als langdradig willen kwalificeren. Integendeel, de kalme opbouw hoort bij het genre. Zoals wel vaker bij Scandinavische series gaat het om vermoorde kinderen.

Veronika is niet bepaald miss Sunshine. Dat komt enerzijds door haar hallucinaties, maar het heeft ook te maken met de Zweedse volksaard. Zonder te willen generaliseren kan ik stellen dat de Zweden niet het meest expressieve volk van Europa zijn. Kijk maar eens naar de manier waarop het volkslied wordt gebracht door de Zweedse voetballers en fans en vervolgens naar passionele Italianen bij een interland tussen Zweden en Italië. Een groter contrast is nauwelijks denkbaar. Wat ook niet bepaald meewerkt, is het gebrek aan daglicht. In Zweden is er minder en ander licht dan in landen dichter bij de evenaar. Dit wordt duidelijk als je series met fel daglicht zoals Dexter (Florida) en Breaking Bad (Albuquerque) vergelijkt met Scandinavische series zoals Ragnarok of Lilyhammer en dus ook Veronika.

Dit alles leidt tot een wat mistroostige sfeer. Dat lijkt op het eerste gezicht een onaantrekkelijk vooruitzicht, maar het eigenlijk de kracht van Scandinavische series en dus ook van Veronika. Veronika is te typeren als een serie met het motto ‘eerst praten en dan schieten’. Voor de ‘eerst schieten en dan praten’ series moeten we naar de actieseries uit de VS. Waaraan vaak wat meer aandacht wordt besteed in Scandinavische series is de familieband en de onderlinge verhoudingen. Veronika is getrouwd met de ietwat mystieke Tomas (Tobias Santelmann). Ze hebben twee kinderen, Liv (Sarah Rhodin) en Simon (Eddie Eriksson Dominguez). Vooral Simon heeft last van het wispelturige gedrag van Veronika. Het maakt hem angstig. Op het acteerwerk is weinig aan te merken. De verhaallijn wordt in een rustig tempo uitgewerkt. De sfeer wordt goed ondersteund door de onheilspellende muziek.

Nog even speciale aandacht voor de laatste twee minuten van de serie. De slotscene is fascinerend en een les over hoe je een serie of een seizoen moet afsluiten. Het deed me denken aan het slot van de serie After Life waarin je hoofdrolspeler Ricky Gervais weg ziet lopen met aan de ene kant zijn echtgenote en aan de andere kant zijn onafscheidelijke hond. Eerst verdwijnt zijn vrouw uit beeld, dan zijn hond en vervolgens hijzelf. Prachtig beeld van vergankelijkheid. Bij Veronika gaat het om iets anders, maar als je dat wilt weten moet je gaan kijken. Naar verluidt komt er een tweede seizoen, maar er is nog geen releasedatum bekend.

Ik ga nu maar eens aan het laatste seizoen van Curb your Enthusiasm beginnen voor wat humor en lichttherapie.

Ik heb genoten van sfeer en het verhaal. Veronika krijgt van mij een dikverdiende een 7,5.