Vikings - Seizoen 1 (Tweede deel)
Bij de Amerikaanse zender History denk je in eerste instantie aan documentaires en reality series. Het duurde dan ook even voordat ik doorhad dat Vikings geen documentaireserie over Vikingen was, maar een dramaserie; dit kwam niet in de minste plaats doordat ik gelezen had dat er Oudnoors en Oudengels in de serie gesproken wordt. Maak je echter geen zorgen, dit gebeurt maar op een paar plekken en de meerderheid van de tijd spreken de Vikingen gewoon modern Engels. Ze zijn dus voor iedereen te volgen. En dat is maar goed ook, want Vikings presenteert een interessant en spannend verhaal, en trekt je helemaal in de opwindende tijd van de Vikingen.
De serie is gebaseerd op de sagen over Ragnar Lothbrok, de held die de Vikingen leidde tijdens plunderingen naar Groot-Brittannië en Frankrijk. Plunderingen zijn in overvloed in de serie aanwezig, en al in de eerste scène van Vikings wordt duidelijk dat het hier niet om zachtaardige mensen gaat. Hoewel er in de tweede helft van het seizoen geen plunderingen naar Engeland meer zitten, blijft het bloed toch rijkelijk vloeien. Zowel in de vorm van imposante vechtscènes als de vele bloedoffers aan de goden. De tweede helft van het seizoen focust zich meer op de onderlinge machtsstrijden, zowel tussen Ragnar en de gevestigde autoriteiten in de gemeenschap als tussen Ragnar en zijn broer Rollo. Daardoor is de tweede helft van het seizoen misschien wel intrigerender dan de eerste helft.
Travis Fimmel (The Beast) vertolkt de rol van Ragnar op overtuigende wijze. Hij zet een indrukwekkend personage neer, en laat mede door zijn knalblauwe ogen een blijvende indruk achter. Je ziet de ambitie in zijn ogen en zijn vastberadenheid om zich door niemand tegen te laten houden. Dit wordt vooral duidelijk in deze tweede helft van het seizoen; nu hij rijkdommen uit het Westen heeft gehaald, laat hij zich door niemand in de Vikingengemeenschap meer tegenhouden, en al helemaal niet door Jarl Haraldson (Gabriel Byrne). Het verslaan van Haraldson is echter nog maar het begin, en het wordt meer dan duidelijk dat Ragnars ambities veel verder rijken.
Niet alleen Fimmel zet een sterke vertolking neer, ook de andere acteurs zijn zeer goed gecast. Katheryn Winnick (Bones) als Ragnars vrouw Lagertha en Jessalyn Gilsig (Glee) als Siggy zetten beiden overtuigende vrouwen neer die net zo ambitieus zijn als hun mannen. Clive Standen (Camelot) verbeeldt de tweestrijd van Rollo tussen zijn broederliefde en zijn eigen ambities zeer goed. En Gustaf Skarsgard (Kon-Tiki) zorgt als Floki voor een komische noot in de serie; het is een apart personage, die je toch meteen in je hart sluit. De aanwezigheid van George Blagden (Les Miserables) als de Engelse monnik Aethelstan is een slimme toevoeging; hij kijkt net als de kijker naar de Vikingen, als een buitenstaander, en deelt de kijkers ongeloof en soms afkeer jegens sommige van hun gebruiken.
Omdat de serie gemaakt is voor History, zou je misschien denken dat de serie ook 100% historisch correct is. Dit is echter niet het geval. Nu is er ook veel nog niet bekend over de tijd van de Vikingen en zou je ter verdediging van de makers kunnen zeggen dat het dus logisch is dat ze vrijheden hebben genomen. Ze hebben echter ook dingen aangepast die we wel weten; zo hebben de Vikingen in de serie geen idee van het bestaan van Groot-Brittannië, terwijl ze in die tijd waarschijnlijk gewoon wisten dat dit land bestond. De wereld voelt echter wel authentiek aan, mede door de toevoeging van het Oudnoors en Oudengels, en het vormt een geloofwaardig beeld van die tijd. Vooral het geloof in de goden en de rol die ze speelden in het leven van de mensen is heel overtuigend afgebeeld in de serie.
Vikings werd al snel vergeleken met Game of Thrones, en dat is niet vreemd. Hoewel het verhaal veel kleiner opgezet is, voelt ook Vikings episch aan. De serie schuwt niet weg van gewelddadige scènes, bloed vloeit rijkelijk en de personages hebben flinke libido’s (er is echter wel een stuk minder bloot te zien in Vikings dan in Game of Thrones). De serie presenteert een ruige wereld met zijn eigen codes van eer. Hoewel niet alles 100% historisch correct is, heb je toch het gevoel dat je een goed idee krijgt van de tijd van de Vikingen. Schuif de geschiedenisboeken dus maar opzij en zet Vikings aan; spannender en intrigerender wordt geschiedenis niet.
De serie is gebaseerd op de sagen over Ragnar Lothbrok, de held die de Vikingen leidde tijdens plunderingen naar Groot-Brittannië en Frankrijk. Plunderingen zijn in overvloed in de serie aanwezig, en al in de eerste scène van Vikings wordt duidelijk dat het hier niet om zachtaardige mensen gaat. Hoewel er in de tweede helft van het seizoen geen plunderingen naar Engeland meer zitten, blijft het bloed toch rijkelijk vloeien. Zowel in de vorm van imposante vechtscènes als de vele bloedoffers aan de goden. De tweede helft van het seizoen focust zich meer op de onderlinge machtsstrijden, zowel tussen Ragnar en de gevestigde autoriteiten in de gemeenschap als tussen Ragnar en zijn broer Rollo. Daardoor is de tweede helft van het seizoen misschien wel intrigerender dan de eerste helft.
Travis Fimmel (The Beast) vertolkt de rol van Ragnar op overtuigende wijze. Hij zet een indrukwekkend personage neer, en laat mede door zijn knalblauwe ogen een blijvende indruk achter. Je ziet de ambitie in zijn ogen en zijn vastberadenheid om zich door niemand tegen te laten houden. Dit wordt vooral duidelijk in deze tweede helft van het seizoen; nu hij rijkdommen uit het Westen heeft gehaald, laat hij zich door niemand in de Vikingengemeenschap meer tegenhouden, en al helemaal niet door Jarl Haraldson (Gabriel Byrne). Het verslaan van Haraldson is echter nog maar het begin, en het wordt meer dan duidelijk dat Ragnars ambities veel verder rijken.
Niet alleen Fimmel zet een sterke vertolking neer, ook de andere acteurs zijn zeer goed gecast. Katheryn Winnick (Bones) als Ragnars vrouw Lagertha en Jessalyn Gilsig (Glee) als Siggy zetten beiden overtuigende vrouwen neer die net zo ambitieus zijn als hun mannen. Clive Standen (Camelot) verbeeldt de tweestrijd van Rollo tussen zijn broederliefde en zijn eigen ambities zeer goed. En Gustaf Skarsgard (Kon-Tiki) zorgt als Floki voor een komische noot in de serie; het is een apart personage, die je toch meteen in je hart sluit. De aanwezigheid van George Blagden (Les Miserables) als de Engelse monnik Aethelstan is een slimme toevoeging; hij kijkt net als de kijker naar de Vikingen, als een buitenstaander, en deelt de kijkers ongeloof en soms afkeer jegens sommige van hun gebruiken.
Omdat de serie gemaakt is voor History, zou je misschien denken dat de serie ook 100% historisch correct is. Dit is echter niet het geval. Nu is er ook veel nog niet bekend over de tijd van de Vikingen en zou je ter verdediging van de makers kunnen zeggen dat het dus logisch is dat ze vrijheden hebben genomen. Ze hebben echter ook dingen aangepast die we wel weten; zo hebben de Vikingen in de serie geen idee van het bestaan van Groot-Brittannië, terwijl ze in die tijd waarschijnlijk gewoon wisten dat dit land bestond. De wereld voelt echter wel authentiek aan, mede door de toevoeging van het Oudnoors en Oudengels, en het vormt een geloofwaardig beeld van die tijd. Vooral het geloof in de goden en de rol die ze speelden in het leven van de mensen is heel overtuigend afgebeeld in de serie.
Vikings werd al snel vergeleken met Game of Thrones, en dat is niet vreemd. Hoewel het verhaal veel kleiner opgezet is, voelt ook Vikings episch aan. De serie schuwt niet weg van gewelddadige scènes, bloed vloeit rijkelijk en de personages hebben flinke libido’s (er is echter wel een stuk minder bloot te zien in Vikings dan in Game of Thrones). De serie presenteert een ruige wereld met zijn eigen codes van eer. Hoewel niet alles 100% historisch correct is, heb je toch het gevoel dat je een goed idee krijgt van de tijd van de Vikingen. Schuif de geschiedenisboeken dus maar opzij en zet Vikings aan; spannender en intrigerender wordt geschiedenis niet.
