Voetbalvrouwen - Complete serie

Nederlandse series. Het blijft een geval apart. De series die dezelfde kwaliteit behalen als vele buitenlandse series zijn waarschijnlijk op één hand te tellen en tóch blijf ik ze maar kijken. Zo ook Voetbalvrouwen. Een serie ooit begonnen op Tien en later, door de overname, op RTL4. Voetbalvrouwen was op dat moment, naast Gooische Vrouwen, één van de grote series van de zender en vertoonde dan ook best wat gelijkenissen. Het grootste verschil? De kwaliteit.

Waar Gooische Vrouwen verhaallijnen heeft die op zich nog wel te behappen zijn, gaat Voetbalvrouwen hier wel echt tien stappen te ver in. Werkelijk alles komt voorbij: miskramen, moord, stalking, drugsgebruik, psychoses, travestie, vreemdgaan, adoptie, gokverslavingen, ontvoering en seksueel misbruik. Heb ik nu alles gehad? Waarschijnlijk niet. Het is dan ook geen verrassing om te zien dat de serie onder het toeziend oog staat van, onder andere, Johan Nijenhuis, die natuurlijk ooit begonnen is bij GTST. De serie voelt dan ook een beetje als een zusje van deze soap, met wat meer geweld, seks en, bovenal, een andere omgeving.

Werkelijk alles komt voorbij: miskramen, moord, stalking, drugsgebruik, psychoses, travestie, vreemdgaan, adoptie, gokverslavingen, ontvoering en seksueel misbruik. Heb ik nu alles gehad? Waarschijnlijk niet.

Het zijn dan misschien wel bespottelijke verhaallijnen, uiteindelijk is dat juist iets waardoor je blijft kijken. De karakters zijn ongelofelijk stereotype, maar aan de andere kant zitten er types tussen die je meteen herkent uit de echte voetbalwereld. Wat nog eens helpt is dat Yolanthe Sneijder-Cabau (Bluf) één van de voetbalvrouwen in het derde seizoen speelt (dit was nog in de tijd voor Wesley!). Nu je de serie dus een paar jaar later bekijkt speelt ze feitelijk zichzelf, wat haar acteerprestaties ook nog eens ten goede komt. Overigens geldt wel voor alle acteurs dat de acteerprestaties werkelijk erbarmelijk zijn, en tóch komen ze ermee weg doordat hun karakters zo uitvergroot zijn. We hebben de altijd te brave Renske (Sophie van Oers, Dagboek van een Callgirl), de kattige Melanie (Lone van Roosendaal, Verliefd op Ibiza), de serieuze Liz (Leontine Ruiters, Vrouwenvleugel) en de dommige Solange (Nicolette van Dam, Zoop). Het zorgt ervoor dat elk personage gebreken krijgt naar mate de afleveringen vorderen. Op een gegeven moment zou je bijvoorbeeld wel eens willen zien dat Melanie ook een leuke kant heeft, of dat Solange daadwerkelijk iets zinnigs kan zeggen, maar die momenten blijven, helaas, uit.

De serie heeft uiteindelijk drie seizoenen gehad en dat is ook wel meer dan genoeg geweest. In het derde seizoen besloten een aantal van de vrouwelijke acteurs de serie te verlaten en kwamen er nieuwe voor terug. Het moment dat deze actrices de serie verlaten is werkelijk ook weer zo bizar dat het gewoonweg niet serieus te nemen is, wat de serie dan ook gewoonweg niet meer probeert vanaf dat moment. Dit is precies het moment dat de serie eigenlijk ook je interesse begint te verliezen. Waar de verhaallijnen eerst nog de tijd kregen om te ontwikkelen, worden ze in dit laatste seizoen bijna per aflevering afgerond om een compleet nieuwe, bizarre verhaallijn te introduceren. Dat de serie ook nog eens eindigt met misschien wel de meest hysterische cliffhanger die ik ooit in een serie gezien heb, zegt ook genoeg.