Watership Down (2018) - Seizoen 1

Een tekenfilm over konijntjes die een nieuw thuis zoeken nadat hun kolonie gevaar loopt. Iets onschuldigers bestaat haast niet, toch? In 1978 bewees de film Watership Down het tegenovergestelde. Niet elk konijn overleefde de tocht; roofdieren, ziektes, mensen en hongersnood bleken gevaarlijker dan gedacht en dat lieten ze zien ook. De bloederige beelden hebben bij veel kinderen jarenlang nachtmerries veroorzaakt. Tijdens deze kerst kwamen Netflix en de BBC met een nieuwe, iets meer kindvriendelijke, computergeanimeerde versie. Wat mij betreft een verhaaltechnisch sterke, maar animatietechnisch matige poging om het verhaal opnieuw te vertellen.

Gek genoeg doet Watership Down (2018) me denken aan post-apocalyptische verhalen zoals The 100 of The Walking Dead. Het gaat over een groep die op zoek is naar een veilige plek. Hun oude woonplek is onveilig geworden door externe factoren. Tijdens hun reis worden ze bedreigd zowel andere soorten als hun soortgenoten. Zelfs als het de overlevenden lukt om een veilige plek te vinden, dan worden ze bedreigd door soortgenoten die de plek ook voor zichzelf willen hebben. De konijnen komen met dezelfde dilemma’s te staan als mensen in The Walking Dead of The 100. Laat je iemand achter zodat de rest van de groep kan overleven? Moet je iemand doden die je gevangen genomen hebt zodat die je geheimen niet kan doorvertellen aan een vijandige groep? Deze worstelingen van de hoofdpersonen maken het verhaal ontzettend krachtig.

Het verhaal is zo sterk dat er geen bloederige actie nodig is om een impact te maken

Deze versie is ietwat kindvriendelijker dan de tekenfilm uit 1978. Het gaat er heel wat minder bloederig aan toe en nergens worden sterfgevallen expliciet in beeld getoond. Ik was bekend met het origineel, en in eerste instantie vond ik het gebrek aan grafische scènes tegenvallen. Naarmate het verhaal echter vorderde, besefte ik dat Watership Down (2018) helemaal niet zulke scènes nodig had om impact te maken. Het verhaal en de karakters waren sterk genoeg. En op deze manier kunnen kinderen en jongere kijkers er ook van genieten.

De stemmencast is heel sterk en de serie heeft grote namen aangetrokken. We spreken hier over zowel filmacteurs als James McAvoy (Split), Ben Kingsley (Gandhi), en Nicholas Hoult (X-Men), alsook acteurs die bekender zijn geworden door hun televisiewerk, zoals Olivia Colman (Broadchurch), Mackenzie Crook (The Office) en Peter Capaldi (Doctor Who). De stemmen geven de karakters hun diepte geeft en de acteurs doen hun uiterste best om er zoveel mogelijk uit te halen.

Met zo'n goede verhaallijn en cast is het jammer dat de animatie tegenvalt

Hoe goed de stemmen en het verhaal ook zijn, des te slechter de animatie is. De animatie is vrij vlak en saai. Veel konijnen lijken erg op elkaar, waardoor je personages niet altijd even goed uit elkaar kunt halen, en dat is jammer. Ook scènes waar veel snelheid en complexe bewegingen in zitten zijn ontzettend houterig. Hier is lastig doorheen te prikken en dat is ontzettend zonde. Want achter die matige animatie zit een mooi verhaal verstopt.

Het is jammer dat de animatie tegenvalt, want het originele verhaal blijft zelfs veertig jaar later ontzettend goed. Het sleept je mee, zet je aan tot denken en is ook voor jongere kijkers geschikt. Voeg daar een uitstekende stemmencast bij en je hebt een potentieel pareltje.