Westworld - Season 3

Humanity’s biggest threat has always been itself – Serac

Ik zal voor de verandering maar weer eens een impopulaire mening neerpennen. Westworld seizoen drie was magistraal. Zo, het staat er. Ik kan niet meer terug. Mocht je nog niet woedend naar beneden zijn gescrold om een reactie te plaatsen, lees dan even verder. Want ik heb wel degelijk nagedacht over waarom ik dit zo’n uitstekend seizoen vond! Spoiler: Dolores freaking Abernathy.

Westworld staat bekend om zijn vermogen zichzelf elk seizoen opnieuw her uit te vinden. En dat lukt ook dit seizoen weer. Waar seizoen één heel erg ging over de vraag wie er mens was en wie een host, ging seizoen twee meer over wat doen en denken mensen en wat doen en denken hosts. Seizoen drie gaat eigenlijk om maar een vraag: hoe verschillend is onze wereld eigenlijk van die van de, in het Westworld-park gecreëerde, wereld?

Op een, in het begin van het seizoen, subtiele wijze word je als kijker beïnvloed. Korte, symbolische en tekstuele hints die maar een ding aangeven: kijk uit, het is allemaal anders dan het lijkt. Zonder te veel te spoilen: dat blijkt ook zo te zijn.

Welkome toevoegingen dit seizoen zijn Vincent Cassel (Platane) en Aaron Paul (Breaking Bad). Beide solide aanvullingen, met goede achtergrondverhalen, op deze serie die al bestaat uit een verbluffend aantal ijzersterke acteurs en actrices. Met name die laatsten stellen dan ook niet teleur. Tessa Thompson bijvoorbeeld, speelt een geweldige Charlotte Hale, die te maken krijgt met existentiële schizofrenie.



Waar ik vorig seizoen Thandie Newton, die Maeve speelt, de beste van het seizoen vond is die rol nu weggelegd voor Evan Rachel Wood. Zij speelt de cruciale host Dolores Abernathy. En dat doet ze geweldig. Sommige mensen gaan hier zeggen dat het ‘allemaal eentonig was, ze weinig emotie toonde’ etc. Tegen die mensen zeg ik het volgende: Wood speelt hier een host, een robot, zonder emoties. En toch, toch zie je het kleine, minuscule beetje emotie waar ze dit seizoen mee begint, zeer gecontroleerd en vakkundig uitgroeien tot waar ze dit seizoen eindigt. En dat is absoluut vakwerk van de bovenste plank.

En dan heb ik Ed Harris en Jeffrey Wright nog niet eens genoemd...

Westworld verloochent zijn reputatie als diepgaande serie absoluut niet, de existentiële crises en levensvragen vliegen je nog steeds om de oren, maar dit seizoen zijn er meer actiescènes dan ooit tevoren. En deze zijn heel erg goed uitgevoerd. Dat komt grotendeels ook door de magnifieke set die neergezet wordt. De futuristische look van de auto’s, gebouwen en landschappen is van échte HBO-kwaliteit.

Kijk, er zijn ook mindere punten dit seizoen. Absoluut. En die vind je dan voornamelijk in de laatste twee afleveringen. Die vielen tegen, met name verhaaltechnisch. De apotheose van de verhaallijnen zijn niet allemaal even sterk. Daar zijn wat steken laten vallen, en dat is onvoorstelbaar zonde. Want als ze de lijn van aflevering één tot vijf hadden doorgezet, was het in mijn ogen over het niveau van seizoen één heengegaan. Nu helaas net niet, maar desalniettemin nog steeds waanzinnig goed.

Nou, ik schuif hem naar jullie, lezers. Wat vonden jullie?