Zonde van de Zendtijd - Seizoen 2

Een tweede seizoen van Zonde van de Zendtijd kon na het succes van het eerste seizoen natuurlijk niet uitblijven. Bert Gabriëls en Henk Rijckaert gingen dan ook lustig door met het voor de gek houden van bekende en onbekende Vlamingen, bekende en onbekendere televisieprogramma’s, tijdschriften, radioprogramma’s en websites.

Het concept van het programma is exact hetzelfde gebleven. Middels parodieën, sketches en verborgen cameragrappen worden grote en kleine actualiteitswaardige zaken op de hak genomen. De uitdaging in dit seizoen ligt hem dan ook niet in de vele, vaak erg geslaagde parodieën die het duo heeft gemaakt. De uitdaging ligt vooral in het uitvoeren van grappen zonder dat mensen de twee herkennen. Dat alles, wordt gepresenteerd vanuit een huiselijke studiosetting met een publiek.

Enkele pareltjes in dit seizoen zijn de parodie op kookprogramma’s en musicals ‘The Saus of Music’, de verontwaardiging op het verkopen van kindersigaretten ‘Kidikoke’ en ‘Kinderen voor kinderen’, het winnen van een musical prijs, een handtekeningenjacht op de boekenbeurs en de geregisseerde verrassing van presentatoren die iets winnen. En hoewel de parodieën op kookprogramma’s en musicals erg leuk zijn, je jezelf een ongeluk lacht om verbasterde kinderen voor kinderen liedjes en dubbel ligt om een verborgen cameragrap waarbij iemand na vier weken een flink aantal tonnen varkensvoer voor de deur heeft staan, is dat niet alles.

Het echte werk zit hem namelijk in de meer alledaagse items. Zo is er een item waarbij men kandidaten gaat werven voor nieuwe seizoenen van programma’s als Temptation Island. Hoewel het er simpel uitziet, moet je als presentator de nodige grove of schuine vragen stellen en insinuaties maken die voor het publiek leuk zijn om te zien. Als mensen dan leuk, spontaan of verrast reageren, is dat voor het publiek een geslaagde grap. Gabriëls en Rijckaert moeten er zelf echter ook mee wegkomen. Zij moeten de sympathie aan hun kant houden. Op dat dunne randje weten ze tot nu toe uitstekend te balanceren.

Zonde van de Zendtijd is en blijft een werkend format zolang Gabriëls en Rijckaert niet te bekend worden. De heren hebben dit tot nu toe met kleine, of geen(!), vermommingen goed weten te doen. Ook al speelt de montage hier natuurlijk ook een rol in, lijkt voor de onbekende Vlaming een vermomming nog niet nodig. Voor de bekende Vlaming volstaat een kleine verandering in het uiterlijk tot nu toe ook. En dat is belangrijk want op enkel parodieën kan het programma niet leven. Hoewel de uitwerking duidelijk laat zien dat er veel tijd in is gestoken in de voorbereiding van alle grappen en grollen, zou dat teveel van hetzelfde worden.

Zonde van de Zendtijd kan met dit uitmuntende seizoen makkelijk nog een tijdje mee, mits het presentatorenduo niet te bekend wordt. De kwaliteit van de grappen en de energie die het programma uitstraalt blijft onverminderd voortduren.

Overigens een leuke, indirecte tip die de makers van het programma meegeven: probeer eens zelf een filmpje te maken waarin je veel alledaags aangenomen dingen laat zien. Zij deden dit bijvoorbeeld door te testen hoe winkelpersoneel reageerde op het afgaan van alarminstallaties in de aanwezigheid van een camera. Zo kom je door de macht van de camera nog eens ergens.