Dear White People - Eerste aflevering

Politiegeweld en racisme tegen zwarten in de VS, de laatste tijd is dit onderwerp vaker dan ons lief te zien in het nieuws. Met hashtags als #BlackLivesMatter wordt al tijdenlang geprobeerd aandacht te vragen voor dit probleem. En met de ietwat controversiële titel Dear White People staat een nieuwe Netflix serie helemaal in het teken van dit onderwerp. Het satirische verhaal is gebaseerd op een gelijknamige film uit 2014 en gaat over racisme op een Amerikaanse Ivy League universiteit. De trailer voorafgaande aan dit eerste seizoen zorgde alleen al voor heel wat commotie. In de eerste aflevering wordt de biracial Samantha “Sam” White (Logan Browning, Hit the Floor) gevolgd. Zij heeft een radioshow bij het lokale radiostation van haar universiteit genaamd Dear White People. Hierin bespreekt ze op een scherpe en hier en daar ook komische manier hoe er wordt omgegaan met minderheden op Winchester University. Een thema waar veel verschillende meningen over zijn, wat dan ook regelmatig voor botsingen zorgt.

Zeker voor Amerikaanse kijkers kan ik me voorstellen dat veel momenten herkenbaar zullen overkomen en dat lijkt me ook een belangrijk doel van de makers.

Sam zet zich in voor de rechten van zwarte studenten op haar school via de Black Student Union “BSU”. Samen met onder andere beste vriendin Joelle (Ashley Blaine Featherson, zij speelde deze rol ook in de film) en vriend Reggie (Marque Richardson, hij speelde eveneens deze rol al eens eerder in de film), die een oogje op haar lijkt te hebben, discussiëren zij regelmatig via een overkoepelende organisatie genaamd Black Caucus over hoe het allemaal beter kan op de universiteit. Tijdens de pilot episode wordt al gauw duidelijk dat deze groepen niet allemaal eenzelfde visie hebben wat betreft dit onderwerp. Zo staan Sams rivale Coco Conners (Antoinette Robertson, Hart of Dixie) en zoon van de decaan Troy Fairbanks (Brandon P. Bell, ook hij speelde deze rol al eens in de gelijknamige film) in een hoop opzichten lijnrecht tegenover elkaar. Het maakt een gezamenlijk statement vormen soms erg lastig.



Dear White People is een serie die eigenlijk buiten mijn comfortzone ligt. Ik kijk namelijk niet vaak naar dit genre. Omdat ik het nieuws omtrent dit thema echter al een tijdje met veel verbazing volg en zelf ook half zwart ben, was ik toch wel erg benieuwd naar dit verhaal. Ook het komedie aspect van de serie sprak mij in eerste instantie wel aan, al moet ik eerlijk bekennen dat ik al gauw merkte dat dit niet echt mijn smaak was. De humor in de eerste aflevering was daarentegen nu ook weer niet slecht te noemen hoor! Met name om de parodie op Scandal, welke Defamation heet in deze serie, kon ik wel lachen. En ook opmerkingen zoals Mackleless als woordspeling van de naam van rapper Macklemore vond ik goed gevonden. Maar eerlijk is eerlijk, over het algemeen was de humor niet echt mijn stijl. Desalniettemin viel de kwaliteit van de show me wel op. Met goed acteerwerk en een voice-over van Giancarlo Esposito (Breaking Bad) wordt een stevige basis neergezet. Zeker voor Amerikaanse kijkers kan ik me voorstellen dat veel momenten herkenbaar zullen overkomen, en dat lijkt me ook een belangrijk doel van de makers.

Dear White People legt de vinger op een zere plek, niet alleen voor mensen in de VS maar ook wat betreft minderheden in andere landen over de hele wereld.

De Ivy League universiteit waarop de karakters van dit verhaal zitten profileert zich als een school voor iedereen, maar helaas voelt dit voor de studenten toch anders. Wanneer er vanuit het ‘humoristische’ universiteitsblad Pastiche een zogenaamd black-face feest wordt georganiseerd (een feest waarop blanken zich verkleden en schminken als zwarten) met de naam Dear Black People wordt duidelijk dat de zwarte leerlingen nog lang niet overal even goed behandeld worden op de campus. Schoolkrant journalist Lionel Higgins (DeRon Horton) schrijft een artikel over dit feest en komt er achter dat het meer dan een slechte grap alleen was. Sam heeft ondertussen een relatie met de blanke Gabe (John Patrick Amedori, Vanished), iets wat ze vanwege haar status op school tot dusverre geheim probeert te houden tot ongenoegen van Gabe zelf. Deze eerste aflevering wordt vanuit het oogpunt van Sam verteld maar in de rest van het seizoen staat telkens weer een ander personage centraal.

Mijn mening over Dear White People is na het zien van de eerste aflevering redelijk positief. Het is een verhaal met een duidelijk politiek statement wat zeker in de VS denk ik een belangrijk taboe doorbreekt. Het zorgt voor gespreksstof en brengt een groot hedendaagse probleem aan het licht. De serie is duidelijk een combinatie van komedie met een boodschap, al zal de humor zoals ik al eerder aangaf niet altijd even goed aanslaan bij iedereen. De heisa over de trailer voorafgaande aan de release is in mijn ogen dan ook wat overdreven. Dear White People legt de vinger op een zere plek, niet alleen voor mensen in de VS maar ook wat betreft minderheden in andere landen over de hele wereld. De serie brengt entertainment maar hopelijk ook een beetje bewustwording voor de kijkers zelf. Want als we iets kunnen leren van dit verhaal dan is het wel dat er nog veel racisme bestaat en dat hier best nog wel wat meer bij stil gestaan mag worden.