Vijf jaar geleden is de baby van een Deense rechercheur overboord geslagen, tijdens een storm op een veerboot. Sindsdien worstelt hij met een enorm schuldgevoel. In een nieuwe zaak ontdekt hij een oud spoor dat alles weer boven brengt. Rechercheur Rolf Larsen (Anders W. Berthelsen, Forbrydelsen) is erg goed in zijn werk. Hij bijt zich vast in elke zaak totdat hij alles heeft opgelost. Dat lijkt een goede eigenschap voor een rechercheur, maar hier blijkt dat het zich ook tegen je kan keren. Op een dag maakt hij een ernstige inschattingsfout. Als gevolg hiervan slaat tijdens een overtocht van Denemarken naar Duitsland zijn dochtertje overboord. In het ijskoude water van de Baltische Zee is zij kansloos. De stroom is daar sterk en zoeken naar haar lichaam is bij voorbaat kansloos. Zij wordt nooit gevonden en iedereen accepteert het feit dat zij dood is.
Voor Rolf is het echter geen uitgemaakte zaak. Zijn schuldgevoel verteert hem, maar ook het gevoel dat zij nog in leven zou kunnen zijn. Voor een rechercheur van Moordzaken geldt immers: geen lijk, geen zaak. Gevangen in een permanente ontkenningsfase drijft hij iedereen van zich af, inclusief zijn vrouw.
DNA is een mooi voorbeeld van een serie die alle tijd neemt om een tragisch verhaal te vertellen.
Vijf jaar later ontdekt hij dat er een foutje in de DNA-database zit. Die database is cruciaal bij het identificeren van zowel daders als slachtoffers, en het vermoeden groeit dat veel oude zaken hierdoor zijn besmet. Rolf krijgt de kans om deel uit te maken van een internationaal team die onderzoek doet naar grensoverschrijdende handel in kinderen. Rolf neemt zijn kans waar. Hij misbruikt de middelen van het team voor zijn eigen onderzoek naar het lot van zijn dochter. Het duurt niet lang voordat een van de leden van het team, de zeer ervaren Franse rechercheur Claire Bobin (Charlotte Rampling, Broadchurch), merkt dat Lars zijn eigen agenda volgt.
Tijdens het onderzoek komt het team er al snel achter dat er sprake is van een grote organisatie die in alle openbaarheid haar werk kan doen. Ze vinden sporen van kinderroof in Scandinavië, maar ook in Duitsland, Polen en Frankrijk. Wat zijn de motieven van deze organisatie? Hoeveel kinderen zijn erbij betrokken? Wat voor monsters zijn dit?
Het nordic noir-genre is een begrip bij de liefhebbers van donkere, vaak goed geschreven en geacteerde producties uit Scandinavië. DNA is een mooi voorbeeld van een serie die alle tijd neemt om een tragisch verhaal te vertellen. Bij dit soort series liggen de clichés natuurlijk altijd op de loer. Toch wordt DNA nergens echt te voorspelbaar. Regelmatig blijken de dingen toch net even anders te zijn dan je dacht.
De mensen achter DNA hebben ook wel aardig wat ervaring op het gebied van donkere en spannende series. Denk aan klinkende namen als: Forbrydelsen, Bron/Broen, Den som dræber, Dicte. Met dit soort series op je cv mag er wel wat verwacht worden. Ik werd niet teleurgesteld.
Regelmatig blijken de dingen toch net even anders te zijn dan je dacht.
DNA haalt niet het niveau van de eerste twee uit die lijst, maar is zeker bovengemiddeld kijkwaardig. Verwacht geen explosies, uitgebreide pistoolgevechten, martelscenes of wilde achtervolgingen. DNA is een serie over schuldgevoel, vasthoudendheid, menselijke waarden en de ergste oorzaak van hartverscheurende ellende: de blinde wens om ‘het goede’ te doen, zelfs ten koste van mensenlevens.
Met elke aflevering vond ik de serie een beetje beter. Vooral de laatste aflevering laat zien welke consequenties dit soort criminaliteit met zich meebrengt, voor alle betrokkenen, maar dat ook daarin menselijkheid en zelfopoffering een grote rol kunnen spelen. DNA brengt de menselijke kant van dit soort politiezaken bescheiden maar treffend in beeld. De foutjes in het script kan ik ze vergeven. DNA krijgt van mij een 7,5.
Over de auter, Conan Miller
Conan geeft het toe; hij is verslaafd. Verslaafd aan boeken, motorrijden, koken en het kijken naar films en tv-series. Hij verdient zijn geld met schrijven en vertalen. Na een bachelor Vertaler Engels is hij zich gaan verdiepen in geneeskunde als specialisme. Verder sport hij al zolang hij zich kan herinneren en is hij sinds zijn achtste bezig met verschillende vechtkunsten. Als hij tijd over heeft reist hij graag op twee wielen door Europa, samen met de liefde van zijn leven. Hij leeft zijn leven volgens het adagium “Mens sana in corpore sano”, ofwel: een gezonde geest in een gezond lichaam. Dat is hard werken, maar de beloning is er ook naar.
