Tien influnencers die deelnemen aan een realityprogramma worden in FOMO geterroriseerd door een sadistische moordenaar. Het succes van Vlaamse influencers weet ook door te dringen tot de wereld van de cinema. De film en de daarop volgende serie FOMO zijn daar het bewijs van. FOMO is een horror film/serie die zijn gelijke niet kent in de Vlaamse film/serie wereld. Niet dat je op het puntje van je stoel zal gaan zitten om alle horror toestanden te overleven. Vooral de lachspieren zullen het hard te verduren krijgen. Zeker de met bloed overgoten film duwt het geheel in de cultscene van weleer en zou niet misstaan hebben tijdens één van de Nachten van de Wansmaak, die regisseur Jan Verheyen in het verleden organiseerde.
Toch blijft het een groteske interpretatie van wansmakelijke horror die vooral op de lachspieren werkt.
Alleen al het gegeven van tien influencers die deel nemen aan een realityprogramma en daarvoor zonder enige vorm van mediatoestellen afgezonderd worden in een chalet in een donker bos. Voeg daarbij nog een bloeddorstige moordenaar en het feest kan beginnen. Eén voor één leggen de influencers het loodje. Vooral de manier waarop werkt vooral op de lachspieren. Geen enkel moment zal je brein ook maar beseffen dat je eigenlijk naar een horrorprent aan het kijken bent.
Het scenario is mager en voor het genre vrij voorspelbaar. Ik vermoed zelfs dat de makers dat na de opname van de film zelf ook door hadden, want in de vierdelige serie die aansluit op de film, wordt er toch dieper in gegaan op wat de moordenaar uit de film bezielt en waarom hij het gemunt heeft op de influencers. Voor de cast van zowel de film als de serie werd gekozen uit een mix van acteurs en influencers. Daar niet iedereen de film overleefde, werden er voor de serie een aantal acteurs toegevoegd, zodat het verhaal verder verteld kon worden.
Niet dat die inbreng de serie echt kan redden, hoewel het niveau van de serie een pak hoger is en je af en toe toch een rilling over je rug zal voelen lopen. Toch blijft het een groteske interpretatie van wansmakelijke horror die vooral op de lachspieren werkt.
Over de auteur, Peter Rotthier
Peter Rotthier is begin jaren negentig in de muziekjournalistiek gerold. Bijna twintig jaar lang was hij hoofdredacteur van een Vlaams rock/metal tijdschrift dat naast muziek ook oog had voor randverschijnselen als games, films, series en strips. In de meer dan vijftig jaar dat hij al op deze aardbol loopt heeft hij al heel wat series de revue zien passeren. Alle genres kunnen zijn interesse wekken en krijgen enkele afleveringen om zich te bewijzen. Zijn favorieten van de voorbije jaren waren onder andere Braquo, Black Sails, Games Of Thrones, The Leftovers, Mafiosa, The Brink en Hell On Wheels, om er maar een paar te noemen.
