8
Peter Rotthier geeft Gevoel voor tumor - Eerste aflevering een 8.
26 maart 2018, 08:07 door Peter Rotthier
Gevoel voor tumor - Eerste aflevering
Wekenlang ging Philippe Geubels op zoek naar de grenzen van de humor in zijn programma Taboe. Hoe ver kan je gaan als het om ongeneeslijk zieke mensen gaat, was een van de vragen die de komiek zich stelde. Als we daar nu even op terugkijken, kan je dat programma als een voorbode beschouwen op wat nog komen moest. Op het moment dat Taboe zijn deuren sloot, pakte Eén uit met de eerste aflevering van Gevoel Voor Tumor, een komische dramareeks over een jongeman die getroffen wordt door kanker.
Tristan Devriendt (Maarten Nulens, Beau Séjour) is een 25-jarige student geneeskunde die zich wil specialiseren in neurochirurgie. De jonge man profiteert volop van het leven, speelt rugby en verleidt de ene mooie meid na de andere. Daarnaast doet hij er alles aan om in de gunst van het hoofd van de afdeling neurochirurgie te komen. Professor Mercier (Luc Weyns, Crimi Clowns) wordt door de studenten als een godheid beschouwd op dat gebied en jaarlijks mogen maar twee studenten bij hem en zijn team aanschuiven. Tristan heeft er dan ook alles voor over om zich te laten opmerken bij de man.
In de eerste aflevering maken we kennis met zijn familie, zijn vrienden en zijn medestudenten. Het gaat er allemaal nogal luchthartig aan toe en er is een gezonde portie humor verwerkt in het voorstellen van de diverse personages. Vader Devriendt (Dirk van Dijck, Eigen kweek) heeft een tegelbedrijf en moeder Myriam (Els Dottermans, Amateurs) is een amateurschilder die haar eerste expositie houdt. Daarnaast heeft Tristan nog een getrouwde zus, Inge (Liesa Naert, Eigen Kweek), die het heel druk heeft met haar kinderen en haar man.
Het grootste deel van die eerste aflevering wordt ook besteed aan het dagelijkse leven van de personages. Pas aan het eind van de pilot komt men tot de kern van de zaak wanneer professor Mercier Tristan duidelijk maakt dat hij kanker heeft.
Als aanvangsaflevering mogen we deze eerste worp van Gevoel Voor Tumor zeker beschouwen als meer dan geslaagd. Als de luchtige manier waarop alles in beeld gebracht wordt, behouden blijft in het vervolg, kan dit uitgroeien tot een meer dan degelijke tv-reeks. Het onderwerp zal bij heel veel mensen soms wel wat gevoelig liggen, maar kan anderzijds ook soms heel herkenbaar zijn voor mensen die zelf of via hun omgeving getroffen werden door kanker.
Als de luchtige manier waarop alles in beeld gebracht wordt, behouden blijft in het vervolg, kan dit uitgroeien tot een meer dan degelijke tv-reeks.
Tristan Devriendt (Maarten Nulens, Beau Séjour) is een 25-jarige student geneeskunde die zich wil specialiseren in neurochirurgie. De jonge man profiteert volop van het leven, speelt rugby en verleidt de ene mooie meid na de andere. Daarnaast doet hij er alles aan om in de gunst van het hoofd van de afdeling neurochirurgie te komen. Professor Mercier (Luc Weyns, Crimi Clowns) wordt door de studenten als een godheid beschouwd op dat gebied en jaarlijks mogen maar twee studenten bij hem en zijn team aanschuiven. Tristan heeft er dan ook alles voor over om zich te laten opmerken bij de man.
In de eerste aflevering maken we kennis met zijn familie, zijn vrienden en zijn medestudenten. Het gaat er allemaal nogal luchthartig aan toe en er is een gezonde portie humor verwerkt in het voorstellen van de diverse personages. Vader Devriendt (Dirk van Dijck, Eigen kweek) heeft een tegelbedrijf en moeder Myriam (Els Dottermans, Amateurs) is een amateurschilder die haar eerste expositie houdt. Daarnaast heeft Tristan nog een getrouwde zus, Inge (Liesa Naert, Eigen Kweek), die het heel druk heeft met haar kinderen en haar man.
© Een
Het grootste deel van die eerste aflevering wordt ook besteed aan het dagelijkse leven van de personages. Pas aan het eind van de pilot komt men tot de kern van de zaak wanneer professor Mercier Tristan duidelijk maakt dat hij kanker heeft.
Als aanvangsaflevering mogen we deze eerste worp van Gevoel Voor Tumor zeker beschouwen als meer dan geslaagd. Als de luchtige manier waarop alles in beeld gebracht wordt, behouden blijft in het vervolg, kan dit uitgroeien tot een meer dan degelijke tv-reeks. Het onderwerp zal bij heel veel mensen soms wel wat gevoelig liggen, maar kan anderzijds ook soms heel herkenbaar zijn voor mensen die zelf of via hun omgeving getroffen werden door kanker.
Over de auteur, Peter Rotthier
Peter Rotthier is begin jaren negentig in de muziekjournalistiek gerold. Bijna twintig jaar lang was hij hoofdredacteur van een Vlaams rock/metal tijdschrift dat naast muziek ook oog had voor randverschijnselen als games, films, series en strips. In de meer dan vijftig jaar dat hij al op deze aardbol loopt heeft hij al heel wat series de revue zien passeren. Alle genres kunnen zijn interesse wekken en krijgen enkele afleveringen om zich te bewijzen. Zijn favorieten van de voorbije jaren waren onder andere Braquo, Black Sails, Games Of Thrones, The Leftovers, Mafiosa, The Brink en Hell On Wheels, om er maar een paar te noemen.
Bekijk profiel van Peter Rotthier
De eerste aflevering heb ik nog uitgekeken, maar daar zal het dan ook bij blijven