Line of Duty

Één van mijn favoriete series. Niet elk seizoen is van het zelfde niveau, maar dat zou misschien voor alle series gelden, hoe waardeer je namelijk anders nog een serie en de seizoenen. Als 2 van de 4 seizoenen zo bizar goed zijn, zo sterk geschreven, dan verdienen de makers alle lof. Sterker nog, de 2 wat 'relatief' mindere seizoenen, zijn zeer functioneel en hun losse eindjes/plots heel bewust wat zwakker uitgewerkt. Hieronder mijn reactie op S4 finale (geen spoilers):

Je voelt de plotwending aankomen, je kon hem voorspellen, maar hoe? En klopt je onderbuik gevoel? Het zit toch nog niet helemaal lekker. En dan, als de finale doordendert, groeit je onderbuik gevoel uit tot een ontketend adrenaline monster. Al die losse eindjes aan elkaar knopen, diep begraven hersenspinsels, losse eindjes van 5 jaar terug!! En toch....alles klopt, maar dan die laatste shots, zoek ik iets wat er niet is? Een bizarre gedachte, waarschijnlijk niets, ik vertrouw mij zelf niet meer. Niettemin... iets kruipt weer onder mijn huid.

Deze finale is uitmuntend. Mag zich scharen bij de beste ooit. Wat een rush!! Één scène had wat mij betreft niet gehoeven, de gun/actie scene, althans dat dacht ik in eerste instantie. Nu ik er over na denk kom ik daar direct op terug, In line of duty, recht tegenover elkaar. Al met al kan deze finale de boeken in als één van de beste ooit.

"Criminelen vangen is al moeilijk genoeg, maar agenten vangen - God geef me kracht." -Det. Superintendent Ted Hastings

Het is een serie over een fictieve anti-corruptie-eenheid genaamd "AC-12" van de Britse politie die hun eigen agenten onderzoekt. Er zijn tot nu toe zes seizoenen geweest, elk met een apart corruptieonderzoek. Dus vijf seizoenen, vijf corrupte agenten. Hoewel die onderzoeken de hoofdpunten zijn, zijn er verschillende subplots die allemaal noodzakelijkerwijs leiden tot de onthulling van een grote doofpotaffaire.

Geen enkele officier staat buiten het gezichtsveld en er zijn verschillende opzettelijke scènes om de kijkers te laten twijfelen aan de morele gezond verstand van de personages. Een goede reden om deze show te kijken is de maker Jed Mercurio, dezelfde man achter een ander met stikstof gevuld drama - The Bodyguard. De hoofdattractie van de show is de stalen Keeley Hawkes in seizoen twee en drie. Een meeslepende prestatie. Zulke rauwe emoties heeft ze op het scherm gebracht... wauw. Dan is er de geweldige Adrian Dunbar als Superintendent Ted Hastings. Je zult zijn personage bewonderen om zijn standvastigheid, vastberadenheid, integriteit, verdriet, one-liners en al het andere. Dan is er de slechterik (die het geheim houdt). Ah! Hij/zij zou in mijn lijst van top 3 slechteriken van moderne drama's op tv staan.

Elke aflevering is nauwkeurig en boeiend. Elke aflevering eindigt met een : "Prison Break"-achtige cliffhanger. (Prison Break (2005–2017)) De meest interessante delen van de serie zijn de verhoor-/interview scènes. Zoveel entertainment daar. Ik betrap mezelf erop dat ik, eenmaal bezig, moeilijk kan stoppen. Ik ben blij dat ik een serie heb gevonden waar ik nog heel lang naar kan kijken.
Heb nog 3 seizoenen te gaan.

Alvast een 9 als waardering!!