Outsiders

Outsiders... Mensen die niet bij een bepaalde groep horen. De underdogs. Dat zijn de Farrells zeker. Deze clan heeft zijn eigen tradities en leeft al eeuwen afgezonderd van de heersende maatschappij. Zo hebben zij hun 'ways' in stand kunnen houden. Maar dit is televisie... Dat betekent natuurlijk dat er meerdere obstakels op het pad van de Farrells verschijnen.

De Farrells zitten namelijk op een goudmijn (kolen). Lokale bedrijven/de staat hebben het op hun grond gemunt. Dat betekent dat de clan 'hun' grond moet verlaten. Het probleem is echter dat sheriff Wade Houghton (Thomas M. Wright, The Bridge) weet dat deze mensen dat nooit zullen doen. Dat maakt de eerste aflevering goed duidelijk. Maar goed, wanneer het bedrijfsleven en de staat iets wilt dan heb jij niks te willen. Dat betekent dat er een grote confrontatie op komst is.

Tussen de Farrells is het zelf ook hommeles. Big Foster (David Morse, True Detective) vindt dat zijn tijd als Bren'in (de leider van de clan) is aangebroken. De huidige Bren'in, Lady Ray (Phyllis Somerville, Daredevil) toevallig ook zijn moeder, denkt daar anders over. Big Foster wil dingen op zijn manier aanpakken, terwijl Lady Ray gelooft in traditie, profetieën en het behouden van hun manier van leven. Volgens Lady Ray heeft de terugkeer van Asa Farrell (Joe Anderson, The Divide) grote invloed op de toekomst van de clan. Big Foster wil echter niks van Asa weten. Voor de Farrells breken er dus gecompliceerde tijden aan. Er woedt een onderlinge machtsstrijd en door andere gebeurtenissen die plaatsvinden zal de druk op de clan alleen maar toenemen.

Het begin van Outsiders is zeker interessant. Dat heeft grotendeels te maken met de cast. David Morse, Ryan Hurst en Thomas M. Wright hebben in eerdere projecten bewezen dat zij iets toevoegen aan een serie. Het verhaal is ook interessant, ook al is het niet het meest originele verhaal. Het is boeiend om te zien hoe deze mensen leven. Hoe deze mensen hun manier van leven eeuwen in stand hebben kunnen houden. Het doet denken aan gemeenschappen als de Amish en de Mennonieten. Zeker niet qua geloofsovertuiging, maar meer door hoe een groep samenkomt en hun eigen gemeenschap sticht. En hoe zo een groep hun gemeenschap staande kan houden in de huidige tijd.

De hoofdvraag van Outsiders is dan ook of de manier van leven van de Farrell clan houdbaar is. Ik fronste namelijk wel even toen ik de Farrells met off the road voertuigen een supermarkt zag binnen rijden. Hoe mythisch men ook denkt dat de gebruiken van deze clan zijn; het is tegenwoordig heel moeilijk om dit soort stunts uit te halen. Er wordt ook geïmpliceerd dat zij dit vaker hebben gedaan. Als dit het geval is, dan zou op een gegeven moment toch echt een zwaar gewapende politie-eenheid hun gebied zijn binnen gevallen.

Het gedrag van Big Foster is ook de gehele aflevering vrij problematisch. Hij gedraagt zich net een kind dat nu zijn Danoontje wilt. Hij wijst met de vinger naar anderen wanneer het noodlot toeslaat, maar weigert zijn eigen rol in het gebeuren te erkennen. Het maakt het moeilijk om sympathie op te brengen voor het personage, wanneer je weet dat hij de reden is voor malheur waar de clan nu inzit. Het maakt het eveneens lastig kijken naar zijn capriolen, terwijl je als kijker weet dat hij fout zit.

De missie van deze serie is de kijker sympathie te laten opbrengen voor de manier van leven van deze clan. Dat betekent dat er legitieme redenen moeten zijn voor hun handelen. Dat betekent dat zij dienen te handelen uit het belang van hun gemeenschap. Wat dat betreft kan Big Foster dus hét probleem van deze serie worden. Met zijn gedragingen gaat hij hoogstwaarschijnlijk de lokale overheden alleen maar meer reden geven om de Farrells uit te roeien. Ik begrijp dat de serie het verleden (Lady Ray) en de toekomst (Big Foster) tegen elkaar uitspeelt, maar wat mij betreft wil de serie te snel naar het sappige gedeelte.

Had eerst de dialoog gezocht. Had misschien meer de verschillen tussen Lady Ray en Big Foster belicht. Laatstgenoemde vindt dat (waarschijnlijk terecht, want dat is het ook) de huidige tijd anders is. Maar waarom wilt hij zo abrupt breken met traditie? Waarom moet het opeens anders terwijl alles jaren zo gewerkt heeft? Het komt dus vooral over als egoïsme, omdat zijn motivaties niet echt duidelijk belicht worden. En waarom komen er niet meer clanleden in opstand tegen Big Foster?

Wat ook vrij apart is: juist nu de clan alle aandacht op zich heeft gericht, doen personages dingen die hen alleen maar meer problemen gaan opleveren. Als kijker vraag je je zeker af van 'waarom nu'? Is het niet verstandiger om je op dit moment even gedeisd te houden? Niet alles voelt organisch aan. Sommige dingen gebeuren duidelijk omwille van het plot. Dat is altijd jammer. In elke serie moet wat gebeuren. Het plot moet zich vorderen, maar dit moet wel op een logische, organische manier gebeuren. Het gaat altijd mis wanneer de kijker twijfelt aan bepaalde keuzes en gedragingen van personages. Als kijker dien je altijd te begrijpen waarom een bepaalde keuze wordt gemaakt. Je hoeft het er niet mee eens te zijn, maar je moet er wel begrip voor kunnen opbrengen.

Outsiders dient zich dus vooral te richten op de motivaties van haar personages. Daar valt of staat elke serie mee. Ik ga er in ieder geval van uit dat het tenminste een boeiend schouwspel wordt. De kijker die houdt van een machtsstrijd, zit daarom wel goed bij Outsiders. Hopelijk weet de serie de problematische aspecten naar de achtergrond te schuiven en zich te focussen op wat wel werkt. Dan kan dit een hele leuke rit worden!

www.meneervevie.com

Een zeer gesloten gemeenschap van incestslachtoffers, die haar bestaan financiert met een exportproduct waar de buitenwereld maar geen genoeg van kan krijgen. Als je het zo leest, zou je denken dat Outsiders een dertiendelig verhaal is over het leven in Volendam, maar dat is natuurlijk niet zo. In Outsiders heten ze allemaal Farrell en niet Smit of Veerman en in plaats van paling en meezingers waar je trommelvliezen spontaan van gaan bloeden, exporteren zij hun zelfgebrouwen wijn. Zelfgebrouwen wijn, die zich het best laat vergelijken met de puurste vorm van Absint. Niet vanwege die lekkere zweem van anijs die het op je tong achterlaat, maar omdat je na vijf slokken met een laken om je nek geknoopt op het randje van je balkon staat te schreeuwen dat je Batman bent.

De Farrells wonen met z’n allen op een berg. Ze hebben het er hartstikke gezellig. Lekker de hele dag een beetje in de plaggenhut tongen met je neef van moederskant. What’s not to like? Naast de Farrells is er eigenlijk niemand welkom op de heuvel. Vozen met je bloedeigen familie is geen probleem, maar privacy is blijkbaar wel een dingetje. Mocht je na het nemen van wat verkeerde afslagen per ongeluk tóch de Farrel alp beklimmen, dan schieten ze je er gewoon vanaf. Zo zijn de Farrells. Lekker direct. Jarenlang was de belachelijk lange rit naar de dichtstbijzijnde supermarkt het grootste probleem voor de familie en heerste matriach Lady Ray in relatieve rust over haar kudde, maar er pakken donkere wolken samen boven utopia. De Farrells zitten op kolen. De fundering van hun idyllische bestaan doet het goed in de kachel en daar worden wat mensen hebberig van. Mensen die een broertje dood hebben aan de Farrells en hun vrijstaat. De familie moet de rangen sluiten om het gevaar van buitenaf de kop in te drukken, maar dat wordt er niet makkelijker op als er uit onverwachtse hoek aan de poten van Lady Ray d’r stoel wordt gezaagd.

Na Salem en Manhattan is Outsiders de derde eigen productie van WGN. Salem was – op z’n zachtst gezegd – matig, Manhattan een aangename verrassing en op basis van de trailer had ik ook van Outsiders redelijk hoge verwachtingen. Na al die jaren eindelijk Sons Of Anarchy‘s Opie (Ryan Hurst) weer wat langer terug op de buis, halve aapmensen op Mad Max-achtige vierwielers en lekker veel platvloers geweld. Ik had er wel zin. Had, want Outsiders is niet helemaal geworden wat ik ervan gehoopt had. Het verhaal is best ok, maar mist vaart. Had dit echt dertien afleveringen moeten duren? Zonder hulp van IMDb kan ik je niet één naam van een karakter noemen. Het zijn slechts poppetjes die hun teksten opdreunen. Dat doen ze op zich nog niet eens zo slecht, maar als je geen binding hebt met de hoofdrolspelers, dan zal hun lot je ook een zorg zijn. Outsiders is niet slecht, maar legt het af tegen een leger aan nieuwe series die simpelweg beter zijn. Marcella. The Five. Hap And Leonard. 11/22/63. American Crime Story. Billions. Om er maar een paar te noemen.