Still the King

Over onzin gesproken...

Billy Ray Cyrus speelt in deze serie, waarvoor hij zelf het boek schreef waarop het script gebaseerd is, een aan lager wal geraakt one-hit wonder en Elvis-imitator die zich vooral bezig hield met drank, drugs en vrouwen voordat hij naar de gevangenis werd gestuurd wegens verkrachting van een minderjarig meisje.
Dat wil zeggen, hij werd opgepakt met haar de dag voor ze 18 werd.

Waarschijnlijk zat Billy Ray zelf aan één of andere substantie toen hij dit boek schreef want Vernon "Burnin' Vernon" Brownmule, zoals hij zichzelf noemt in deze serie, komt er 20 jaar later achter dat hij een 15-jarige dochter heeft...
Een olifantendracht zonder voorgaande !

Enfin, het vervolg laat zich raden; Vernon wil zijn dochter zien, haar moeder wil 15 jaar alimentatiegeld zien à rato van $500,-/week en Vernon, die volledig vergeten is door de muziekwereld, vind nergens een job.
Verder moet hij nog een taakstraf doen bij een plaatselijke kerk waar men toevallig een nieuwe predikant verwacht die, je raad het nooit, $500,-/week betaald wordt en daar aangekomen pikt Vernon zonder blikken of blozen die job in.
Wanneer de echte predikant opduikt heeft Vernon eerst het idee om hem op één of andere manier te chanteren maar een dag later blijkt zelfs dit niet nodig te zijn want de brave man heeft het licht gezien en wil zijn roeping
vaarwel zeggen om een carrière als worstelaar te beginnen.

Dit alles, tenminste dat zal Billy Ray gedacht hebben, zou je moeten doen schuddebuiken van het lachen.
Helaas is de realiteit een ietsje anders en ik vermoed dat Mr. Cyrus in nuchtere toestand het zelf al veel minder zou vinden, tenminste dat mag ik toch hopen.

Zelfs fans van Billy Ray Cyrus, al zullen dat er ondertussen niet zoveel meer zijn vermoed ik, kunnen deze serie beter laten voor wat het is.

Werd aan einde seizoen 1 wat flauw maar ze pakken de draad goed op. Karakters worden iets meer uitgediept , en die Ronnie is echt dolkomisch