Toen ik aan het eerste seizoen van The Good Place begon, verwachte ik niet dat de serie zich op deze manier zou gaan ontwikkelen. Het eerste seizoen vertelde namelijk over een groep van vier personen die onterecht in de “Good Place” – een soort van hemel - waren beland. Ieder opvolgend seizoen heeft daarop heel slim iets nieuws aan weten toe te voegen. Onlangs heb ik ook een recensie geschreven over het laatste seizoen van The Good Place. Daarin had ik aangegeven dat The Good Place vrijwel een perfect einde heeft, iets wat ik van tevoren niet had zien aankomen (https://www.mijnserie.nl/the-good-place/recensie/2962/the-good-place-seizoen-4-thomastv/).
[image-110662]
Het eerste seizoen begon met Eleanor (Kristen Bell: Veronica Mars) die wakker werd in The Good Place. Al snel wordt het duidelijk dat zij daar helemaal niet hoort te zijn aangezien ze in haar tijd op aarde allesbehalve goed was. Eleanor komt erachter dat drie anderen ook onterecht in The Good Place zijn beland. Dat zijn de altijd besluiteloze filosoof Chidi (William Jackson Harper, The Electric Company), de verwende Tahani (Jameela Jamil, The Misery Index) die altijd extreem jaloers is op haar zus en de wat simpele Jason (Manny Jacinto, The Romeo Section), die gedurende zijn leven (en daarna) eigenlijk alleen maar verkeerde keuzes maakt(e).
The Good Place vond ik één van de sterkste komedieseries van de afgelopen jaren
Globaal gezien gaat het eerste seizoen van de serie over hoe ze onterecht in The Good Place gekomen zijn en hoe ze proberen om dat verborgen te houden. De opvolgende seizoenen gaan in essentie over Eleanor, Chidi, Tahani en Jason die willen aantonen dat mensen wel degelijk beter kunnen worden en dan toch een plaats verdienen in The Good Place. Natuurlijk gaat de serie wel wat dieper dan dat, maar het is de rode draad van de complete serie.
De vier hoofdpersonen staan er natuurlijk niet alleen voor. Er zijn namelijk twee andere belangrijke personages, namelijk Michael (Ted Danson, CSI) een demon die een zwakke plek heeft voor mensen en Janet (D’Arcy Carden, Barry), de artificiële intelligente hulp van Michael die alles weet van het hele universum en ook alles mogelijk kan maken. Als iemand iets nodig heeft, dan tovert Janet het wel tevoorschijn.
De bovenstaande personages hebben ook bepaalde tegenhangers uit de zogenaamde Bad Place die hen het leven (na de dood) proberen zuur te maken. Zij proberen er alles aan te doen om te voorkomen dat kan worden aangetoond dat mensen in staat zijn om daadwerkelijk beter te worden. Door de seizoenen heen zorgt dit voor leuke plotwendingen en komen er ook regelmatig leuke gastrollen voorbij. Ook blijft de serie altijd fris aanvoelen en komen de makers met originele en onverwachte verhaallijnen en invalshoeken.
The Good Place behoort naar mijn mening tot de top van de moderne komedieseries en doet het qua humor en diepgang niet onder voor cultklassiekers zoals Arrested Development en Community. The Good Place is niet bang om een duidelijke mening te ventileren en is ook vaak kritisch op de huidige samenleving. Daarnaast worden er enorm veel referenties gemaakt naar populaire cultuur. Het komt bijvoorbeeld regelmatig voor dat populaire boekenreeksen, films, televisieseries en bekendheden compleet belachelijk worden gemaakt. Dat ongenuanceerde randje is ook één van de sterkste punten van de serie. De mensen die minder goed in de popcultuur zitten, zullen veel grappen minder goed of helemaal niet snappen. Maar zelfs dan is The Good Place een slimme serie, met sterke humor die je zelfs aan het denken kan zetten.
Ook al heeft ieder seizoen een eigen losstaand verhaal, vormen de vier seizoen samen een duidelijk afgerond en compleet verhaal. De personages ontwikkelen zich door de seizoenen heen op een geleidelijke en geloofwaardige manier en hebben vaak herkenbare (soms ietwat overdreven) karaktereigenschappen. Dat wordt ook goed neergezet door een sterke cast. Na het afronden van de serie had ik een voldaan gevoel, maar vond ik het ook jammer dat de serie nu dus echt voorbij is, een gevoel dat ik ook bij de serie Community had. Hopelijk komt er snel weer een absurdistische komedieserie die het gat van The Good Place kan vullen.
The Good Place vond ik één van de sterkste komedieseries van de afgelopen jaren. Het heeft een goede cast, sterke humor en vaak bizarre verhaallijnen. Vaak zijn de grappen net op het randje en vrij ongenuanceerd. Met vier seizoenen is er ook een compleet verhaal neergezet en heeft het naar mijn idee een perfect einde. The Good Place zal niet snel verdwijnen uit mijn lijst van favoriete komedieseries!
Op basis van het bovenstaande geef ik The Good Place een welverdiende 9.
Over de auter, Thomas ten Veldhuijs
Thomas ten Veldhuijs is al sinds zijn jeugd erg geïnteresseerd in films, televisie(series) en nieuwe media. Als gevolg van deze interesse heeft hij ook aan de Universiteit Utrecht de bachelor Theater-, Film- en Televisiewetenschappen afgerond. Deze interesse heeft hij vervolgens weten te combineren met een rechtenstudie in de vorm van een master die een grote focus heeft op verschillende vormen van media. Doordat de afgelopen jaren (televisie)series in kwaliteit er erg op vooruit zijn gegaan en steeds filmischer zijn geworden, zijn series tegenwoordig de favoriete vorm van entertainment voor Thomas. De passie die Thomas heeft voor media wil hij graag met anderen delen. Hij wil graag mensen enthousiasmeren om bepaalde series te gaan volgen, maar hij kijkt er ook zeker met een kritische blik naar. Hij heeft een zeer brede interesse en zal zich derhalve niet beperken tot bepaalde genres.
